Robinson Crusoe: Przygoda na przeklętej wyspie (edycja gra roku)

Gra jest trudna. Trudna.

Gra wzbudza dużo emocji, nie bez powodu. Natknąłem się na całą masę negatywnych komentarzy na BGG (gdzie, jakby nie patrzeć, gra zajmuje 13 miejsce w światowym rankingu), z czego większość narzekała na beznadziejną instrukcję (głównie Niemcy), kiepski theme (różni) oraz wysoki poziom trudności (WSZYSCY).
Gra jest trudna - to nie ulega wątpliwościom. Jak patrzę, że ktoś wygrywa 6 scenariuszy na 7, to ciekaw jestem, które strony w instrukcji mu się skleiły, bo coś mi tu pachnie ściemą. Jest jednak cudownie wykonana, naprawdę czuje się, że jest to pojedynek my kontra wyspa - wyspa nas nie chce, wyspa nas zabije, zatruje, przeklnie i obdaruje biegunką. Mówiłem już, że gra jest trudna?

Jest mnóstwo rzeczy, które w swojej turze można zrobić. Cały fun polega na tym, że musimy wspólnie zdecydować, co jest najważniejsze do zrobienia - iść po grzybki? Ale mamy mało drewna, może lepiej drewno... Zbudować łopatę? Może lepiej linę, albo nóż... Zapolować na goryla? Ale mamy mało broni, może broń sobie ulepszymy, chyba że wyślemy żołnierza, jak go kucharz podleczy... Ile osób wysłać na eksplorację wyspy? Może nikogo, obóz trzeba posprzątać... Przykładów można mnożyć. Czasu mało, nadchodzi sztorm, gdzieś w krzakach tygrys odstrasza nas od zbierania jeżyn a przecież trzeba zbudować schronienie żeby pupcia w nocy nie zmarzła. W tej grze czuję się jak rozbitek - tyle rzeczy do zrobienia, tak mało ludzi i czasu a przecież nie każdy tak hop-siup - i zbuduje dach czy narzędzia, ile myśmy z zespołem się poranili budując głupią dzidę... No bo mówiłem, że gra jest trudna?

W grę trzeba zagrać, najlepiej z osobą która zasady wytłumaczy (trochę ich jest) i nie będzie mówiła innym, co robić, tylko stworzy drużynę, gdzie każdy jest w stanie wymyśleć, co należy zrobić by przetrwać. Tu chyba leży największy problem tej gry (bo mówiłem już, że gra jest trudna?), żeby jedna osoba nie narzucała swojej wizji przetrwania innym. Ale jak ktoś się decyduje na kupno gry kooperacyjnej, to już powinien wiedzieć, jak to wygląda ;)

No i pamiętajcie - gra jest trudna.

Moja ulubiona gra.

Skomplikowana, ale nie przeładowana. Tak w sam raz, wg. mnie. Przegracie większość posiedzeń, ale satysfakcja będzie płynąć z każdego dobrze przemyślanego i udanego ruchu. Nie ma tu miejsca na nudę, cały czas się coś dzieje, trzyma was w napięciu i stresuje, zmuszając do podejmowania trudnych decyzji, nie daje chwili wytchnienia i nawet nie wiecie, kiedy minęły 2-3 godziny.

Różnorodność scenariuszy (i jeszcze bardziej motający dodatek Wyprawa HMS Beagle) ukazuje, jak bardzo elastyczną/plastyczną mechaniką posługuje się Robinson. Z tego można wyciągnąć nieskończenie wiele przygód w różnych stylistykach. To nie jest przypadek, że gra przez pewien czas znajdowała się w TOP10 na BGG. Teraz jest w pierwszej 20 i nie zapowiada się, żeby miała spadać niżej.

Nie jest to pozycja dla początkujących, tych odstraszy stopień skomplikowania i "ciężar" spoczywający na każdym graczu. Natomiast, jeżeli już masz jakieś doświadczenie w planszówkach, musisz dać tej grze szansę, nawet jeżeli nie lubisz pełnej kooperacji między graczami. To czyste złoto. :D

Świetna, genialnie wydana, diabelsko trudna gra kooperacyjna.

Zasady są szalenie logiczne. Bardzo dobre przeniesienie rzeczywistości na planszę.
NIe mniej jednak - żeby zrozumieć i uświadomić sobie wszystkie zawiłości zasad - trzeba posiedzieć nad instrukcją kilkadziesiąt minut.

Sama rozgrywka - bajka (tylko, że taka w której zawsze umieramy na końcu :D )
Gra może jednak nie przypaść do gustu osobom nie lubiących koopów (bo to typowy ich przedstawiciel, ze wszystkimi ich wadami). Nie odnajdą się w niej również ci, którzy nie potrafią przegrywać.
Kolejnym problemem może być losowość. Jak na grę przygodową - nie jest ona duża. Nie mniej jednak - niewątpliwie nie jest to gra logiczna, euro gra, ect :)
Losujemy wydarzenia, kafelki, karty, rzucamy kośćmi... Często jednak to my decydujemy, czy zdajemy się na łut szczęścia, czy też nie.
Poza tym - czy da się wyobrazić grę o przetrwaniu na bezludnej wyspie, bez losowości?
Nie wiemy wszak na co się natkniemy, jaka będzie pogoda, co nas czeka następnego dnia.
Musimy kalkulować ryzyko i być w miarę możliwości przygotowanym na każdą ewentualność.
:)

Zauważyłem, że pierwsza rozgrywka w tą grę wygląda zwykle podobnie:
1. Ludzie zachwycają się ładnym wydaniem.
2. Zastanawia i rozluźnia ich sielankowa atmosfera pierwszych rund.
3. Powoli z trwogą zaczynają spoglądać na talię wydarzeń, z których nieszczęście nieszczęście pogania... Na szczęście ciągle wychodzimy z wszystkiego niemal bez szwanku.
4. 2 rundy później umieramy po raz pierwszy... A ledwo do połowy gry dobrneliśmy...