Zbigniew - recenzje

Gra - cudo. Stopień złożoności pozornie nie jest wysoki, ale precyzja i dopracowanie mechaniki wzbudza podejrzenia, że człowiek by czegoś takiego nie wymyślił ;) Można przyczepić się do tego, że kolejne rozgrywki są dość podobne (element losowości jest nadzwyczaj niewielki), ale i tak nie da się ukryć, że gra jest nadzwyczaj soczysta. Do tego dochodzi znakomite wykonanie... Kupować za każdą cenę!

Karty na medal. Za stosunkowo niewielką kwotę nabywany talię, która posłuży nam o wiele dłużej niż taka z bazaru, a i przyjemność trzymania w rękach dobrego wyrobu ma znaczenie :)

Ciężko znaleźć tu jakąś wadę. Gra sprawia czystą radochę tylko poprzez samo wykonanie, nie mówiąc już o satysfakcjonującej rozgrywce. Podoba mi się idea pozycji, w których gra sama z siebie nie utrudnia graczom rozgrywki, będąc losowa w małym stopniu, zaś stawia na to, by to oni przeszkadzali sobie nawzajem. Można grać wiele partii (choć nie jedne po drugich) i tytuł się nie nudzi. Polecam każdym fanom planszówek, warta swojej ceny.

Prostota zasad i przyjazność dla dowolnego wieku graczy to atuty. Ale losowość boli jak nigdzie indziej - przez jedną kartę ze strony innego gracza można siedzieć bezczynnie do końca partii i nie dojść już do ruchu.

Perfekcyjna gierka - już rzadko kiedy trafiają teraz na rynek produkcje nie zawierające nawet odrobiny losowości i zarazem wybijające się ponad przeciętność. Łatwo się tłumaczy, długo się planuje - czyli idealne zestawienie :) Aż prosi się, żeby powstała wersja obliczona na większą ilość graczy, bo gra jeden na jeden nie odsłania nigdy pełnego potencjału, jaki posiada ten pomysł.

Jeden nowy pionek praktycznie trzykrotnie mnoży strategie i możliwości rozgrywki. Warto kupić razem z podstawką, ale dodać dopiero po kilku(nastu) grach na oryginale - spełnia wtedy swoją "odświeżającą" funkcję.

Rewelacyjny tytuł na spotkania rodzinne. Nieskomplikowane zasady i podkreślony element handlowy daje szansę każdemu, niezależnie od wieku. Moje jedyne zastrzeżenie to zasada dotycząca sadzenia tylko pierwszej karty z ręki - po co to komu? Losowość rośnie niepomiernie. Nawet nie próbuję jej nikomu wpajać, bo wszyscy i tak oszukują. A uzbieranie rzędu fasolek jest bardziej satysfakcjonujące niż wywalanie po jednej, po dwóch.