Gra o Tron

Bardzo fajna gra strategiczna. Niestety w wersji podstawowej rozgrywka ma sens dopiero przy 5 osobach. Dodatkowo możliwa jest sytuacja (choć dość rzadka) w której niektóre rody skazane zostają praktycznie na wymarcie poprzez brak możliwości mobilizacji wojsk (brak możliwości zagrania specjalnych rozkazów i nie pojawienie się karty "Mobilizacja"). Poza tym karty rodów sprawiają że rozwój sytuacji jest dość przewidywalny jeśli nie korzysta sie z opcji losów bitwy. Mimo powyższych wad gra jest dość ciekawa i wymaga wręcz geopolitycznego myślenia od graczy. Często należy zostawić kogoś w spokoju tylko po to żeby zajął się konkurencją i w odpowiednim momencie dokonać nagłej ofensywy która rozstrzyga o zwycięstwie. Gra jest również wyjątkowo przyjazna dla nowych graczy. Podstawowe rozstawienie daje każdemu ok. 2 tur spokojnej ekspansji pozwalającej na zapoznanie się z zasadami gry. Do tego elementy zaczerpnięte z książek urozmaicają rozgrywkę, ale nie uniemożliwiają gry osobom niezapoznanym z twórczością G.R.R. Martina. W ich wypadku będzie to średniowieczna gra strategiczna w której zamiast gołębi pocztowych używa się kruków:). Niewątpliwą zaleta jest tez wykonanie. Ilustracje są znakomite a figurki, choć schematyczne, pozostają czytelne i wyjątkowo odporne na uszkodzenia.

Oceniam ten produkt na 4,5 dla wytrawnych graczy bądź fanów "Pieśni lodu i Ognia" i na 4 dla całej reszty.

Oddzielając cały klimat "Starcia Królów" (do którego grze najbliżej), gra jest ładnie wykonaną, solidną grą strategiczną, ze standardowymi jednostkami, niezłą mechaniką i bardzo dobrze zaprojektowaną mapą, z elementami licytacji i dynamicznym zawieraniem sojuszy, czyniąc z niej takie trochę większe "Cyclades". Dodając do tego fakt, że starcie rozgrywa się w Westeros, sterujesz jednym z wielkich rodów, używasz książkowych bohaterów, zażarcie licytujesz się z innymi o wpływy, regularnie zdradzasz i jesteś zdradzany - bardzo szybko poczujesz się częścią tego świata, o ile go znasz (najlepiej z książek).

Z zalet: jakość wydania FFG, rozsądna mechanika gry, ciekawa i trzymająca w napięciu faza rozkazów, szybko zmieniające się sojusze, wszechobecny klimat. Do tego bardzo dobrze zaplanowana mapa, wymuszająca konflikty z sąsiadami i posiadająca strategiczne obszary z których można kontrolować inne kluczowe punkty, co pozwala błysnąć osobom ze zmysłem strategicznym. Fajna mechanika wpływu ilości zaopatrzenia na ilość i rozmiar Twoich armii, która z opóźnionym zapłonem potrafi zmusić Cię do zmniejszenia stanów osobowych. Również wachlarz rozkazów, choć na pierwszy rzut oka skromny, po paru turach okazuje się bogaty: atak, obrona i umacnianie wpływów to standardy, ale rajd i wsparcie to klucze do zwycięstwa: rajdem można zatrzymać wrogie rozkazy (o ile trafnie przewidzisz który przeciwnik co i gdzie zaplanował) a wsparciem możesz nie tylko zaplanować swoje ataki i obrony, ale i wziąć udział w walce dwóch innych graczy, toczącej się na przyległym terytorium, i wspomóc tego, którego zwycięstwo jest aktualnie dla Ciebie korzystniejsze, ewentualnie wbić nóż w plecy temu, którego aktualnie chciałbyś widzieć na dnie. Tory licytacji wpływów też są bardzo dobrym pomysłem, pozwalają rywalizować np. Starkom i Martellom, do czego, z uwagi na startowe pozycje na mapie, raczej nie dojdzie w inny sposób. I największa zaleta tej gry: wszystko w niej działa, nie ma elementu który nie pasowałby do klimatu, każdy jeden element go umacnia zamiast podkopywać i nie ma w tej grze elementu wadliwego mechanicznie. Nie grałem w pierwszą edycję tej gry, ale gdybym tego nie wiedział, to po tych cechach powiedziałbym ze stuprocentową pewnością że jest to edycja poprawiona.

Z wad: żaden element tej gry nie jest prawdziwie innowacyjny, więc gracze lubiący planszowe strategie szybko odniosą wrażenie że to wszystko już gdzieś wcześniej widzieli. Zasad jest, wbrew pozorom, sporo i zdarzają się niuanse których instrukcja do końca nie rozstrzyga. Wszechobecna atmosfera rywalizacji dla mnie jest zaletą, ale wpisuję ją tutaj bo dla części mojej grupy jest, niestety, wadą, i choć bardzo tematyczna, nie wszystkim przypadnie do gustu. Gra nie działa dobrze na trzech graczy, sprowadzając się wtedy do odpowiedzi na pytanie: do kogo dołączy się Stark, a jej rezultat wisi wyłącznie na tej decyzji. W późniejszych turach, przy dużej liczbie jednostek, na stole robi się niezły pieprznik, z ogarnięciem którego niektórzy mają spore problemy. Z uwagi na ilość żetonów, od razu z grą warto zamówić 6 deck box-ów (biały, czarny, żółty, pomarańczowy, czerwony i zielony ;-) i podzielić je kolorami, żeby na stole nie robił się dodatkowy burdel.

Ogólnie, polecam tę grę wytrawnym graczom, fanom G.G.R. Martin'a i grupom, którym brakuje klimatycznej gry konkurencyjnej w języku polskim. Nie polecam jej rodzinom z młodszymi dziećmi, niedzielnym graczom i ludziom którzy słabo znoszą intrygi, zdrady i mają tendencję do mieszania emocji z realnego życia i emocji ze świata gry. Przed podjęciem decyzji o zakupie rozważ jeszcze długi czas jej trwania (4 godziny jak obszył) i liczbę graczy w Twojej grupie (czterech to minimum, najlepiej sześciu, co oczywiście wydłuża grę). Ja, będąc i graczem, i fanem, i osobą której brakowało w kolekcji klimatycznej gry konkurencyjnej trafiłem z "Grą o Tron" w, powiedzmy, dziewiątkę.

Nie jest prawdą, że to gra tylko dla fanów serii- planszówka jest naprawdę dobra i osobiście ją uwielbiam mimo to, że książek ani serialu nigdy nie tknąłem i nie tknę. Jest świetnie wykonana, straszliwie grywalna, zasady nie są najtrudniejsze do opanowania. Jeśli chodzi o wady, to z pewnością należy do nich fakt, że potrzeba maksymalnej liczby graczy by grało się naprawdę dobrze.