Gra bardzo przyjemna. Proste zasady i fantastyczne wykonanie. Jedna z ulubionych gier moich dzieciaków. Cudowne ilustracje. Mimo pozornej prostoty jest przestrzeń do kombinowania i różnego rodzaju zagrywek, a to zwłaszcza dzięki różnym narzędziom, które mogą w ciekawy sposób wpłynąć na rozgrywkę.

Udany prezent :)

Fajny pomost między dziecmi i dorosłymi - gra wbrew komentarzom niżej wcale nie jest prostacka, mechanika jest bardzo sprawna i gra sie przyjemnie. Dzieciaki sobie radzą a dorosły nie umiera z nudów ;)

Domek to bardzo dobra gra familijna. Myślę ze bez sensu oceniać ja np na 2 powołując się na argument „prostacka” ponieważ grupą docelową są dzieciaki tudzież rodzina i w tych przedziałach sprawdza się rewelacyjnie.
Gra wydana jest pięknie, jest wprost urocza.
Polecam do wyżej wymienionych rodzajów rozgrywek.
W swojej kategorii 5/5.

Kolejna gra z serii "ładne, kolorowe, ale niebanalne". I dobrze! Gra pomimo prostoty zasad (da się je wytłumaczyć w kilka chwil) posiada ogromny potencjał. Trzeba na bieżąco zmieniać strategię, pomysły na rozkład pomieszczeń, a czasami nawet psuć to wszystko innym graczom, którzy na pewno nie pozostaną dłużni ;)

Domek jest naprawdę w porządku tytułem. Byłem trochę zniechęcony recenzją znalezioną w necie. Tytuł wydawał się nudny. Ale po pratyjce na festiwalu Gramy spodobała mi się ta gra i udało się ją zakupić w bardzo dobrej cenie. Polecam

Grałem z 8 i 6 latką. Super gra dla dzieciaków w tym wieku. 3 letnia córka też dobrze się bawiła. Dla dorosłych nie polecam :)

Grałem w Domek tylko w dwie osoby i zaznaczam, że oceniam tę grę tylko w tym wariancie. Być może w więcej osób gra się inaczej.

Powiem wprost: gra jest prostacka. Jeśli nie jesteś rodzicem, małoletnią osobą albo świeżym graczem dopiero odkrywającym planszówki - odradzam. Odradzam, odradzam i jeszcze raz odradzam.

Powody:

1) Gra ma bardzo mało "kombosów" oraz przestrzeni na ich rozegranie. Do tego gracz ma ograniczony wybór, ponieważ karty zawsze bierze się w parach... więc czasem trafi się "szczęśliwa" para, w której są akurat idealne karty, a czasem nie trafi się w ogóle nic dobrego.

2) Za każdym razem występują te same karty - nie wiem jak dla innych, ale dla mnie to już jest podstawa w tego typu grach, że w każdej rozgrywce występują inne karty, jak np. w Abyssie, gdzie ilość kart z Lordami sprawia, że zwyczajnie nie pojawią się ci sami w każdej rozgrywce. W Domku podczas rozgrywki wyczerpujemy calutkie oba stosy kart. W każdej rozgrywce więc czekają na nas te same karty. Czyni to rozgrywkę przewidywalną i powtarzalną. A wystarczyło by autor pomnożył ilość kart i już byłoby ciekawiej.

3) Karty pomocników, narzędzi, itp - a właściwie ich opisy... Co poniektóre mogły one być zdecydowanie lepiej i prościej opisane, szczególnie straszna jest karta bodajże Architektki... "Bonus za funkcjonalność" - czemu ten dokładnie zwrot nie występuje na kartach pomocy, żeby od razy było wiadomo o co chodzi? Szczerze, opisy na kartach specjalnych nie są dostosowane do młodego odbiorcy - jeśli ja za każdym razem musiałem sobie przypominać co dokładnie robi moja karta, to znaczy, że z opisami jest coś mocno nie tak.

Skoro już ponarzekałem, to może jakieś plusy:

1) Wykonanie. Jest bardzo dobre, nawet bardzo dobre, nie mam nic do zarzucenia chyba w żadnym aspekcie.

2) Grafiki - znowu, bardzo dobre, od ilustracji po szatę graficzną.

3) Przyzwoita mechanika - choć gra jest prostacka do bólu to mechanika jest zwyczajnie dobra. Prosta, łatwa do zrozumienia i intuicyjna. Niestety, jej potencjał został zaprzepaszczony. A szkoda.

Cóż, niestety, ale gra nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia absolutnie niczym - to co mogło być naprawdę fajne okazało się być uproszczone do tego stopnia, że zwyczajnie nie potrafię polecić tej gry nikomu. Wg mnie - to po prostu taka dużo gorsza Kanagawa. Moja ocena: 2/5.

Bardzo przyjemna gra rodzinna. Od ponad roku dosyć często wraca na nasz stół - ustępuje tylko chyba splendorowi. W naszym, domowym wariancie nie wykonujemy akcji odrzucania kart przez rozpoczynającego kolejkę gracza - co praktycznie eliminuje negatywną interakcję. No, ale jak ktoś lubi to można atmosferę trochę podkręcić,
Ilustracje na kartach zna-ko-mi-te: podczas kilku pierwszych rozgrywek w zachwyt wprawiały wszystkich nie tylko świetnie namalowane pomieszczenia, ale i jak doskonale karty rozbudowywanych pomieszczeń łączyły się ze sobą.
Wykonanie samej gry jak i pudła z wypraską w miarę dobre - powiedzmy lekko ponad przeciętnej.
Czas na czepialstwo:
Jak na mój gust koszulki kart mogły by być ładniejsze a z plansz domków mogłyby zniknąć "przeszkadzajki" (np. ołówek). Ponadto, jak w większości planszówek, karty to proste, śliskie, nieelastyczne tekturki. Ble.
Gra jest, przynajmniej w przypadku naszego domostwa, "ofiarą" własnego sukcesu: nie może się nam znudzić i nie czujemy potrzeby inwestowania w dodatek :)

Przyzwoita gra .