Mobitz - recenzje

Całkiem fajna gra edukacyjna. Niestety po kilkunastu rozgrywkach można zapamiętać daty na kartach- co w gruncie rzeczy nie jest złe , bo poszerzy to naszą wiedzę.

Gra, w którą warto choć raz zagrać. Niby zasady banalne i do opanowania w 5 minut, ale wygrać ciężko.
Rozgrywka dość szybka i przyjemna.

Gra jest świetnym ćwiczeniem dla szarych komórek. Składa się z kilku zagadek różnego typu rozwiązywanych na czas. Wypróbowałam ja na ostatnim GRAMY i zdecydowanie powiększy ona moją kolekcję gier. Polecam jako grę zarówno dla dorosłych jak i starszych dzieci.

Wypróbowałam grę zarówno w dwu- jak i czteroosobowym towarzystwie. W obu wersjach doskonale się sprawdza. Nie jest to gra, którą chciałabym kupić ale z chęcią zagram w kawiarni czy u znajomych.

Edukacyjna gra dla dzieci. Dla dorosłych raczej nie polecam.

Grę kupiłam zamiast Kolejki- ze względu na brak dwuosobowej rozgrywki w drugim tytule. Nie zachwyca, nie wciąga. Gra na kilka rozgrywek. Obecnie leży i zbiera kurz na półce.

Klasyczna gra. Poziom gry wzrasta wprost proporcjonalnie do czasu trwania imprezy i ilości spożytych promili.

Prosta gra dla dzieci lub bardzo znudzonych dorosłych :)

Fajny tytuł zarówno dla dwóch jak i większej ilości osób. Polecam wydanie z matą kanionu. Gra ma cudowny klimat dzikiego zachodu. Rozgrywka nie jest skomplikowana, ale dostarcza dużo emocji.

Jest to prosta gra kooperacyjna. Średnia rozgrywka w 2 osoby, bardziej emocjonująca w większym gronie.

Solidny tytuł, ładnie wykonane elementy. Po kilku rozgrywkach gra niestety traci urok.

Gra raczej typu Must play niz Must have. Miła prosta gra, w którą czasem można zagrać w kawiarni. Prosta mechanika.

Gra, w którą zagrałam dwukrotnie i raczej na tym poprzestanę. Mimo dość miłych skojarzeń z książką nie zachwyciła mnie. Jest prostą kafelkową grą raczej dla mniej doświadczonych graczy- przynajmniej w mojej opinii.

Gra należy do klasyki. Każdy planszówkowicz powinien choć raz zagrać w tytuł z rodziny TTR. Jest to prosta, solidna gra, która po kilku rozgrywkach zaczyna być dość nużąca.

Pod względem grafiki- gra cudowna. Rozgrywka zależna od wspólgraczy- o wiele ciekawsza gdy skojarzenia są bardziej różnorodne. Polecam raczej jako grę imprezową. W domu jej nie mam i raczej mieć nie będę.

Prosta mechanika i piękna szata graficzna. Idealnie dopasowana wypraska. Cena trochę wysoka, ale gra jest warta każdej wydanej na nią złotówki. Kolejny dobry tytuł Bruno Cathala. Polecam.

Gra podobna do pierwotnej wersji z dużą ilością nowych rozwiązań. Idealnie dopasowana wypraska, karty mniejsze niż w 7 Cudach. Wprowadzono kilka alternatywnych możliwości zakończenia gry- przewaga militarna lub naukowa- co sprawia, że gra jest nieprzewidywalna.

Jest to ulubiona gra mojego chłopaka, za którą z nieznanych mi przyczyn sama nie przepadam. Rozgrywka jest dość długa i skomplikowana. Grałam już w wiele trudniejszych i dłuższych gier, a tylko Tzolkina omijam szerokim łukiem.
Poza moimi osobistymi problemami z tą grą muszę obiektywnie przyznać, że ma całkiem innowacyjną motorykę. Od strony graficznej też nic nie można zarzucić. Na dwie osoby może trochę za długa- około 2-3 godziny zależnie od rozgrywki. Nie grałam jeszcze w 3 i 4 osoby, więc może Tzolkin ma u mnie jakieś szanse :)

Gra jest po prostu śliczna. Zasady nie są bardzo skomplikowane, ale trochę trzeba się nagłówkować. Na pewno nie jest to gra tylko dla dzieci.

Ciekawa gra dla dwóch osób.Nie ma skomplikowanej mechaniki, a mimo to wciąga na długi czas. Ładna szata graficzna i wypraska. Dość długo czekałam na premierę gry i nie zawiodłam się. Polecam wszystkim jako postawę wieczoru lub jako przerywnik między cięższymi tytułami.