REXus - recenzje

Gra euro o wspaniałej grafice i początkowo przerażających nazwach... które po dwóch grach nie są już takie straszne. Potem wszystko staje się w miarę jasne i pozostaje kwestia kombinowania. Elementy na planszy różnią się za każdym razem, więc nie można obrać stałej strategii.

Instrukcja jest naprawdę dobra. Beznadziejna za to organizacja elementów w pudełku (za te woreczki strunowe w grach powinna być jakaś kara) - co jednak łatwo rozwiązać insertem (i może właśnie dlatego, że kupiłem od razu insert nie przeraża mnie jej rozkładanie i składanie).

Bardzo przyjemna gra rodzinna, wymagająca wyobraźni przestrzennej i kalkulacji ekonomicznej. Zasady budowania wydają się skomplikowane, ale to tylko pozór - nawet dzieci złapały je błyskawicznie i nikt nie miał problemów z tym aspektem.

Klocki LEGO to oczywiście zaleta sama w sobie.

Jedyne skazy - sortownik na trzy rodzaje klocków, gdzie w istocie w grze występują cztery, oraz niespięta instrukcja (sic!). Po prostu wstyd dla wydawcy. No i karty chyba warto zakoszulkować, bo zwłaszcza te "przechodnie" mogą nie wytrzymać długo.

Bardzo dobrze wydana, solidna gra dla nieco bardziej zaawansowanych graczy - jeżeli ktoś nie miał wcześniej wiele wspólnego z grami planszowymi, a po prostu jest fanem komputerowej wersji - to nie jest produkt dla niego. Natomiast jeżeli komuś nie przeszkadza mieszanka kilku mechanik, sporo zasad do ogarnięcia i pilnowania i dość długi czas gry - będzie zadowolony.

Gra imprezowa polegająca na odgadywaniu intencji "oficera" - pojedynczo lub w grupie. Ładnie wykonana, z prostymi zasadami.

Zdecydowany plus to wariant "na czas" - dla dwóch lub trzech osób (w normalnej konfiguracji 4 osoby to minimum), choć oficjalna aplikacja będąca w istocie stoperem to zbędny gadżet.

Gra zręcznościowa wymagająca nieco myślenia - w sam raz dla dzieci (nawet mniejszych, niż 8 lat), albo... w wersji z negatywną interakcją (podrzucanie wirusów i bakterii) - na imprezę dla dorosłych.

Gra o ryzykowaniu - albo powielamy rozrost, mogąc zyskać coraz więcej, ryzykując utratą wszystkiego, albo bierzemy, co jest. Wygra ten, który przyjmie najlepszą strategię... i będzie miał nieco szczęścia.

Gra dla lubiących nieco abstrakcyjne tytuły, w których budujemy coś na własnej planszy - tak jak Patchwork, czy Azul. Dodatkowy plus to bajkowy klimat. Interakcja między graczami jest niewielka, co nie każdemu może przypaść do gustu.

Rewelacyjnie wykonana gra abstrakcyjna, w której należy w określony sposób ułożyć płytki na planszy. I choć zasady nie są tak proste jak w Patchworku, to jednak fanom Pathworka Azul na pewno przypadnie do gustu.

Kolejna armia, a co za nią idzie - coraz więcej ciekawych sytuacji, które mogą wyniknąć z konfrontacji poszczególnych frakcji. Jeżeli ktoś cały czas orientuje się w zależnościach pomiędzy armiami Heksa, a na dodatek mu mało - pozycja obowiązkowa.

Przeplatana gra w szachy ze zmiennymi figurami (i w dodatku zmieniającymi właściciela) z grą ekonomiczną - na dobrą sprawę, są to dwie nieco zależne od siebie gry, w które gra się naprzemiennie. Połączenie jest jednak ciekawe. Co więcej - jest to idealna gra w podróż - tak skondensowanego pudełka, mieszczącego się w kieszeni kurtki, jeszcze nie wiedziałem.

Nieco bardziej skomplikowana odmiana Small World. Wprowadza kilka zasad, których nie ma w oryginale, i które nieco gmatwają rozgrywkę. Dla fanów wersji podstawowej pozycja niemal obowiązkowa (zwłaszcza, że za pomocą "Tuneli" lub "Realms" można ją połączyć z oryginałem i grać w 6 osób), początkującym polecałbym podstawę - jest łatwiejsza do opanowania.

Kolejna (obok Dancer) armia, która wywraca zasady gry do góry nogami. Jednak mimo podobieństw do Dancer, gra przypomina raczej Neodżunglę - trzeba jak najszybciej zbudować swoją potęgę i zadać pojedyncze, acz znaczące ciosy.

Dziwaczna armia, w której mamy do dyspozycji trzy Obiekty, będące tak sztabem, jak jednostką i modułem jednocześnie. Poza tym - wyłącznie żetony natychmiastowe. Gra tą armią - jak i przeciwko niej - wymaga porzucenia starych przyzwyczajeń i przemyślenia swojej strategii na nowo.

Gra zręcznościowa w naprawdę małym opakowaniu. Spokojnie można zabrać w podróż. Wykonanie może nie jest najwspanialsze, jednak produkt jest warty swojej ceny.

Gra polegająca na budowaniu własnego miasta, osadzona w świecie Neuroshimy (co dla niektórych będzie zaletą samo w sobie - można znaleźć nawiązania do Hexa i Konwoju). Ze względu na konieczność koncentrowania się przede wszystkim na sobie, interakcja między graczami w niektórych partiach (zwłaszcza przy odpowiednio dobranych frakcjach) może być bardzo, ale to bardzo niewielka. Nie zmniejsza to jednak radości z gry.

Złośliwa armia, spodoba się zwłaszcza zwolennikom Sharash. Raczej dla zaawansowanych graczy (mniej zaawansowani nie wykorzystają w pełni jej potencjału).

Mechanika gry jest ciekawa, karty służące jednocześnie do zagrywania, płatności, i a symbolizujące surowce to oszczędny, acz oryginalny pomysł. Tempo gry początkowo jest bardzo wolne (można to zmienić za pomocą darmowego dodatku Festyn), jednak w czasie gry bardzo wzrasta.

Wykonanie - może nie jest najlepsze, tym nie mniej nie jest złe. Nie rozumiem tylko idei dołączenia trzech małych ściąg dla gracza - każdej w innym języku.

Prosta gra, sprawdzi się na imprezie. Trochę podobna do kierek - w podobną grę (nie licząc drewnianych ogórków) można by grać za pomocą tradycyjnej talii. W styczniowej promocji - dobry zakup.

Gra o niezwykle prostych zasadach (o czym najlepiej świadczy objętość instrukcji) dla dwóch osób. Łączy w sobie grę strategiczną (mamy ograniczony czas i guziki) z Tetrisem (trzeba jak najlepiej układać skrawki materiału, bo na końcu gry każda dziura wiąże się z bolesną stratą punktów). Bardzo przyjemny wypełniacz czasu.

Armia z wieloma nowymi zdolnościami i możliwościami. Raczej dla bardziej wprawionych graczy. Jedyny minus, podobnie jak w innych armiach - brak zalaminowanej ściągi.