Deszczowiec - recenzje

Nie jestem pewien co mam myśleć o tej grze. Archaiczna forma RPG nastawiona na listy (lub emaile), która już w momencie wydania była przestarzała ze względu na szybsze i wygodniejsze formy komunikacji (chociażby gra przez forum internetowe, czat, nie mówiąc już o najnowszych systemach).

Z całej książki zapamiętałem najbardziej przykładową rozgrywkę, która robi bardzo pozytywne wrażenie.

Jeden z najlepszych dodatków do Neuroshimy. Trochę jakby połączone z "Graj fabułą", choć oczywiście dostosowane do świata Neuroshimy. Takie małe, ale najfajniejsze to Scenografia, Kurs samoobrony dla BNów i Bohaterowie niezależni - na podstawie tego materiału można z łatwością stworzyć kilka przygód, a może i kampanię.

Dodatek, który dużo bardziej podobał mi się od Bohatera2. W szczególności części poświęcone monterowi, programowaniu maszyn Molocha i Tornado. W szczególności Tornado, bo natchnęło mnie to do stworzenia całkiem fajnej przygody o moralności w świecie fantazji tornadowych.

Sztuki walki wyglądają interesująco, ale nigdy nie udało się ich zaimplementować w żadną z gier, w których uczestniczyłem.

Jeden z najlepszych dodatków do gier RPG jakie miałem przyjemność przeczytać. W ogóle do gier RPG, a nie tylko do AFMBE. Książka pomimo niezbyt dużych rozmiarów posiada olbrzymią ilość materiału potrzebnego do tworzenia sesji RPG (o zombie) w realiach sci-fi.

Pozycja obowiązkowa dla każdego kto chciałby prowadzić i grać w realiach sci-fi.

Jeden z podstawowych dodatków do Neuroshimy, choć moim zdaniem gorszy od Bohatera3. Z tego dodatku najbardziej pamiętam Hibernatusów. Prawdopodobnie przydatna część o tresowaniu bestii, ale jakoś nikt nigdy nie chciał tresować bestii w grach, w których uczestniczyłem.

Jeden ze średnich dodatków do Neuroshima. Niewątpliwym plusem są opisy przy milusińskich pozwalające szybko dodać je do sesji, a nawet zbudować wokół nich przygody. Nie należy jednak spodziewać się tutaj rewelacji... jest jednak lepszy niż Bestiariusz: Maszyny.

Jeden z lepszych dodatków do Neuroshima. Tendencja spadkowa jakości kolejnych dodatków miała swoje wyjątki i ten jest jednym z tychże wyjątków. GASTRO i Rozkazuj swoim pomocnikom dobrze działa, a reszta nie jest zła. Pograłbym szamanem.

Gra jest bardzo ładnie wykonana, ale coś z nią jest nie tak. Wydaje się, że zbyt duża losowość szkodzi zabawie jaka miałaby płynąć z tego produktu. Poczucie beznadziejności dominuje bardziej niż w Eldritch Horror (a tam jest to związane z tematyką gry i jest w porządku), bardzo trudno (o ile to w ogóle możliwe) planować kolejne sukcesy (jak w Pandemii i mniej, ale jednak, w EH) przez co gra wygląda na jazdę rozpędzonym pociągiem losowo zmierzającym ku wygranej albo porażce.

Czy wygrałem, czy przegrałem (solo lub w dwie osoby) - miałem takie poczucie, że coś jest nie tak z tą grą. Spróbuję jeszcze w trzy, ale więcej prób raczej nie będzie.

Dla tych, którzy zastanawiają się nad kupnem (gry kooperacyjnej) to polecam Pandemię (i Pandemię Legacy), Eldritch Horror (koniecznie z pierwszym dodatkiem, niestety EH wydano jako niepełny produkt i naprawiono pierwszym dodatkiem) albo Dead of Winter. Jak szukasz gry do gry solo to EH z dodatkiem.

Pierwsza i jedyna kampania do All Flesh Must Be Eaten. Książka wypchana jest pomysłami jak przemienić globalne wydarzenie II Wojny Światowej w apokalipse zombie.

Szkoda, że inne dodatki AFMBE nie są już dostępne na Rebel. Kilku mi zabrakło do kolekcji.

Mój ulubiony dodatek do Story Cubes pozwalający z dużą łatwością tworzyć opowieści kryminalne i detektywistyczne. W szczególności dobrze łączy się z dodatkiem Batman i Interwencje (Żółte).

Zbiór opowiadań, które zostały klimatycznie przetłumaczone na język polski. Jakość opowiadań jest różna (minus to "pochwalenie się" autora swoim rasizmem w opowiadaniu o Innsmouth i absurdalnie, groteskowo olbrzymia naiwność głównego bohatera w opowiadaniu o Mi-Go w górach), ale ogólnie pomysły są bardzo ciekawe.

Dla fanów Zew Cthulhu (RPG) pozycja obowiązkowa, choć jedno z opowiadań jednoznacznie przeczy wizji forsowanej przez autorów gry fabularnej. Skoro Yithianie przejęli ciało ludzkiego czarownika z LXV wieku to znaczy, że ludzkość istnieje w LXV wieku i nie spotkała jej zagłada w XX wieku.

Łatwa i szybka gra nastawiona na konflikt pomiędzy dwoma osobami o złoto. Tak jak losowość złotych kart (kart celów) uważam za plus, tak minusem dla mnie jest istnienie kart standardowych z możliwością zdobywania złota. Drugi gracz nie ma szans zablokowania przeciwnika, gdy ten wylosuje normalne karty ze złotem i będzie sobie je zagrywam kiedy będzie mu się podobało.

Mimo wszystko ogólnie podoba mi się i przeważnie jestem chętny do gry.

Interesująca pozycja dla kogoś kto chciałby zaprojektować swoją własną grę. Równocześnie podcina skrzydła wyjaśniając jakie są realia wydawnicze. Mimo wszystko zaprojektowałem swoją grę planszową, fajnie się gra (w szczególności przy bandzie złośliwych graczy) i może kiedyś wydam. Powracając jednak do książki:

Wydaje mi się, że każdy kto chce projektować gry planszowe powinien ją przeczytać.

Plus i minus to podzielenie rozdziałów wśród różnych autorów. Plus to poznanie zdania różnych profesjonalistów na różne tematy, ale minus, że ich zdania są ograniczone tylko do wydzielonych im "działek".

Początkowo grałem przez internet, ale na żywo jest dużo większa zabawa. Osią gry są dwa rodzaje kart: budynków i budowniczych. Budynki i budowniczowie posiadają po cztery (takie same) statystyki. Gra wymagania planowania - praca każdego budowniczego kosztuje, a pieniądze zarabia się stawiając budynki (koszt i zarobek są wyszczególnione na kartach - można stracić pieniądze stawiając budynek).

W stosunku do bliźniaczej gry (o Średniowieczu) w Antyku dołączono kilka dodatkowych reguł i kart (niewolnicy, narzędzia, możliwość udoskonalenia budowniczych).

Dobrze wykonane monety.

Wydaje mi się, że to nie jest gra dla początkujących, choć nie jest trudna. Kwestia zmiennej ilości ruchów i możliwość bankructwa może przysporzyć problemy początkującym.

Bardzo dobra gra o prostych zasadach. Kury nieustannie krążą po grzędach, dzięki czemu trudno zapamiętać ich lokacje - im szybciej toczy się gra tym szybsze są kury. Gra ćwiczy pamięć kolorów.

Kości z łatwością można dołączyć do innych zestawów. Pewnym minusem (jak przy wszystkich zestawach powiązanych z filmami/serialami) jest konieczność znajomości materiału źródłowego. Teoretycznie wystarczy przeczytać dołączoną instrukcję z opisem poszczególnych ścianek kostek, ale w praktyce ktoś niezaznajomiony z materiałem nie będzie widział Scoobiego, a po prostu jakiegoś psa.

Gra z dużą planszą i równie dużą interakcją. Na samym początku gry istnieje złudzenie, że można wygrać nie interesując się innymi graczami na przykład poprzez szukanie złota (rzucanie kości) albo wędrowanie z bydłem. W pewnym momencie jednak trzeba zamienić złoto w pieniądze, a pieniądze wydać - i wówczas zaczyna się konflikt. Szybkość poruszania postaci po planszy jest równie wysoka jak chęć założenia czarnej chusty i zrobienia napadu na świeżo wzbogaconego przeciwnika.

Bardzo dobry klimat wzmocniony różnymi mechanikami występującymi w grze.

Bardzo ładne figurki postaci.

Zbiór bardzo dużej ilości postaci niezależnych z przygotowanymi statystykami do Pathfindera. Wiele z nich ma również opis fabularny, a wszystkie dość łatwo dodać do przygód (nie tylko w Pathfinder). Cena promocyjna Rebala podwyższyła dla mnie ocenę.

Interesujące przygody, których osią są podróże w czasie (przygotowane z myślą o postaciach graczy mogących podróżować w czasie).

Wspaniała gra, którą niektórzy nie nazywają grą. Każda kostka ma sześć różnych obrazków - rzucamy dowolną ilością kości i na ich podstawie budujemy historię. Pobudza wyobraźnie i ośmiela osoby do tworzenia fikcji.

10/10