Ta gra to niezrównane mistrzostwo jeśli chodzi o pomysł i wykonanie. Kupiłem na GenConie i wiozłem do Polski jak najcenniejszy skarb. Niestety ma trochę niedoróbek edytorskich w regułach postaci i trudno się w nich czasem połapać. Mam nadzieję że polska wersja koryguje ten problem i TMB stała się grą idealną.

Summoner Wars jest bardzo dobre i bez tego dodatku, ale z nim jeszcze lepsze. Co ważne, dodatek nie zaburza legendarnego balansu tej gry. Biorąc pod uwagę to że wprowadza znacznie więcej opcji budowy talii - w tym pomiędzy frakcjami, można uznać ten wynik za wyjątkowe osiągniecie. Ta mała budka w polu komentarza nie wystarczy abym się... nawet delikatnie... rozpisał na temat zalet tej gry. Powstało mnóstwo artykułów i recenzji. Nie kojarzę żadnej negatywnej. Nie dziwie się. Dowalić można się tylko do grafiki, na poziomie concept artów, która w przymierzach jest zdecydowanie lepsza niż w pozostałych taliach, a do której notabene wszyscy się z czasem przyzwyczajają. Surowa grafika nadaje charakter tej grze. A w zasadzie odpowiada jej charakterowi. Surowa. Tak.... Gra na wysokim poziomie jest naprawdę bezwzględna. Coś dla ludzi z charakterem. Na przykład; komuś podobają elfy i chciałby nimi grac ale tendencja to frontalnych masywnych ataków weryfikuje iż to nie elfami powinien grać, tylko na przykład umarlakami. Kto nie pojmie w czas jak ta gra i odpowiednia talia jaką się wybierze, jak to głęboko musi się wpasować do psychiki gracza, może się na początku zrazić brakiem sukcesów w walce z wymagającym przeciwnikiem. I oprócz tego że jest to wyjątkowy przykład gry - easy to learn and hard to master, mamy tu głębię, którą w pełni można dopiero wyrazić całymi dniami taktycznych przemyśleń i setkami partii. Partii, podczas których uczymy się nie tylko gry ale i samych siebie, Mamy w Polsce aktywną scenę turniejową tej gry. I nic więcej już nie trzeba aby w pełni cieszyć się tą zdecydowanie niebanalną rozrywką. Przymierza - must have.

Jestem hardcorowym graczem, ale grywam w różnym towarzystwie i czasem potrzebuje aby zabrać w gości coś lżejszego. Jak to rozumiem - zasady tłumaczę do pół godziny, których nie trzeba potem przypominać a rozgrywka trwa maksymalnie do 3 godzin. Osadnicy Narodziny Imperium jest tytułem który jest dla mnie wybawieniem. Zawsze gdy gram daje mi bardzo wiele satysfakcji i nie stanowi twardej bariery dla mniej wymagających (także od siebie :)) graczy. Ta gra ma rzadką właściwość że może dać radość na bardzo różnych poziomach odbioru. Skojarzenia z komputerowymi Settlersami dodają smaku. Ta gra zbiera same superlatywy w moim otoczeniu. Jeszcze nikogo nie rozczarowała. Sam mód.

Kupiłem pierwszy bo był w promocji. Kupiłem drugi bo lepszego pudełka w życiu nie miałem i wcześniej nie widziałem. Potwierdzają to moi znajomi swoimi westchnieniami zachwytu. A tak na zupełnie poważnie to nie dość że ładne (choć grafika nie do końca w moim guście) to wielce praktyczne. Ja nigdy nie nosze ze sobą jednej talii - a trzy to akuratna ilość. Jest tez pod spodem sporo miejsca na kości, żetony pisaki gumki i inne drobiazgi. Solidna budowa - na lata intensywnego używania. Wręcz na pokolenia. Pomysłowe zamknięcie.

Elfy feniksa są nieprawdopodobnie agresywne. Frakcja ostra jak żyletka. Czytając te karty zadawałem sobie pytanie - czemu one sa tak przegiete. Ogień, precyzja, mobilność, bezpośrenie uskodzenia, zasięg. Le jest pewien szkopuł, który stanowi przysłowiowa piete achillesową tych elfów - sa bardzo delikatne. W tym zestawie, twórcy gry stawiają je naprzeciw tundrowym orkom - ich całkowitemy przeciwieństwu. Ociężałe, niezdarne, lubiące chłód, lecz bardzo masywne orki są talią zdecydowanie najmniej wymagającą od gracza frakcją, który moze pozwolić sobie na proste rowiązania taktyczne. Musi jedynie mnieć duzo szczęścia w rzutach kośćmi.