Zachwyconych komentarzy jest sporo, więc ja wrzucę łyżkę dziegciu. Po początkowym zachwycie gra bardzo szybko straciła dla mnie świeżość. Lądowała na stole przy okazji wszystkich "wdrożeń" nowych graczy i okazało się, że po kilku partiach nie ma mi już wiele do zaoferowania. W większości przypadków nie mam wątpliwości jak wykorzystać karty, które mi w losowy sposób przypadają. Mało tu strategii, dużo dopasowania do aktualnej sytuacji i rzeźbienia z tym co ci przypadło. Trudno przewidzieć co mogą zrobić przeciwnicy, skoro wszystko zależy od zupełnie losowych kolorów kart. Można skupić się na dobieraniu kart biletów i to jest prawdopodobnie jedyny element, gdzie doświadczony gracz może coś zyskać podejmując skalkulowane ryzyko.

Niezła inwestycja na początek, mnie niestety szybko znudziła. O ile w Osadników lub Carcassone ciągle gram z przyjemnością, o tyle Pociągi dawno leżą i się kurzą.

Świetna gra zarówno dla młodszych - okazja do porozmawiania jak było, jak i dla starszych - przyczynek do różnych wspomnień. Bardzo sprawnie połączona mechanika z tematyką gry, a faza przepychanek kolejkowych to sam "mjut"! Gra bardzo starannie wydana, w pudełku jest miejsce na każdy element, co znacząco skraca czas rozłożenia. Zasady są łatwe do wytłumaczenia, a rozgrywka bardzo przyjemna, szczególnie w wielopokoleniowym gronie.

Bardzo dobra pozycja na styku gier planszowych i zabawy towarzyskiej. Dużo zależy od uczestników, dobry narrator potrafiący utrzymać napięcie i zaangażowana ekipa jest tu kluczem do świetnej zabawy. Zagadki błyskawicznie wciągają, wciąż ma się ochotę na kolejne i kolejne... aż tu nagle orientujesz się, że już późna noc!

Co ciekawe, do tej gry wcale nie potrzeba kart. Duża część historii mocno zapada w pamięć (są zaskakujące, czasem nieco straszne, prawie zawsze oryginalne) i zawsze, przy braku karty, mozna je sobie przypomnieć.

Trzeba wziąć pod uwagę, że zagadki są jednorazowe. 50 kart spokojnie wystarczy na sporą dawkę zabawy, a przy niewygórowanej cenie uważam że naprawdę się opłaca.

Gra jest już zdecydowanie klasykiem i obok Osadników w pierwszej kolejności ląduje na stole gdy chcę pokazać nowicjuszom co też współczesny planszówkowy świat ma do zaofertowania. Zdecydowanie dobry zakup, jeżeli zaczynasz przygodę. Daje całkiem sporo zabawy tym, którzy lubią pokojowo kolekcjonować punkty i tym którzy wolą agresywnym wypadem skorzystać z cudzego dorobku.

Jeżeli grywasz trochę w planszówki i jakimś cudem ominęła cię przyjemność z Carcassone warto spróbować ale tylko "krajoznawczo". Spotkałem się też z opinią, że "można nie grać, ale nie można nie mieć";) Mnogość dodatków pozwala rozszerzać możliwości, ale wytrawnym graczom na pewno nie wystarczy na długo.

Zdecydowanie zaslużona 5! Pomijając zupełnie fakt, że jest osadzona w świetnym uniwersum "Pieśni lodu i ognia", gra sama w sobie dostarczyła mi już od pierwszej sesji takich emocji, jakich żadna inna do tej pory.

Z negatywów tylko jeden mały minus: pionki. Są po prostu brzydkie w porównaniu do świetnie wykonanych pozostałych elementów. Szczególnie klimatycznych zasłonek rodów - mógłbym na nie patrzeć godzinami:)

Pozytywy? Nie chcę powtarzać wątków z pozostałych wypowiedzi, gdzie wystarczająco dużo miodu sie już polało, a ja w pełni się z nimi zgadzam. Z mojego punktu widzenia największym atutem jest ogromna dynamika i nieprzewidywalność rozgrywki. Praktycznie do ostatnich rund nie można być pewnym zwycięstwa, w każdej chwili sztylet wbity przez niedawnego sojusznika może pozbawić szans. Trzeba knuć od samego początku do końca, nie mam mowy o nudzie!

Cena może być na pierwszy rzut oka odstraszająca, dlatego zagrajcie na próbę cudzym egzemplarzem. Sami zobaczycie, że jeszcze przy stole będziecie przez komórkę zamawiać swojego GoTa:)