Świetna euro gra. Ciekawe decyzje, mechanicznie jest bez zarzutu. Mamy interakcję między graczami, co jest mega na plus.

Bardzo sprytny koncept poruszania się po kafelkach mapy. Sama rozgrywa szybka i przyjemna, ale trzeba traktować ją jako krótki przerywnik. To nie jest gra, którą można katować godzinami, bo może się znudzić. Trzeba dawkować w odpowiednich ilościach.

Jedna z moim pierwszych gier w kolekcji. Pędzące Żółwie mają taki przebieg, że niedługo będę musiał kupić nowy egzemplarz, jak mi się karty całkowicie poniszczą. Bawię się świetnie za każdym razem. Ta gra to czysty fun. Nie ma to jak uczucie wjechania na metę komuś na plecach.

Znam takich ludzi, których Dixit stresował. Stresik powodowało wymyślanie haseł. W grze Stella tego nie robimy, wybieramy najlepsze karty do wylosowanego hasła. O ile uważałem, że w Dixit można zagrać z każdym, to próg wejścia w Stella został jeszcze obniżony. No i super, że mamy dodatkowe karty do tradycyjnego Dixita.

Jeden osobisty minus. Gra posiada mój znienawidzony komponent - pisaki suchościeralne!

Grę dostałem od Rebela w Mystery Boxie. Mamy tu mechanikę z karcianej gry „Wojna”, co uważam, za wyraz szaleństwa autora 😊 Ostatecznie nie jest tak najgorzej. Do totalnie losowego mechanizmu udało się dokleić odrobinę budowania talii, proste zarządzanie zasobami (dwoma), wyścig o cele. Decyzję są proste, ale są. Do plusów można zaliczyć wygląd – zdecydowanie ładny. Gra ma sanatoryjny vibe i jest to cecha, a nie wada.