Jedna z najlepiej wydanych i grywalnych tytułów euro w tematyce kosmicznej.
W grze kierujemy konkurującymi ze sobą prywatnymi korporacjami, których celem jest przystosowania Czerwonej Planety do życia dla ludzi.
Każda tura to jedno pokolenie, w trakcie którego kupujemy karty, gromadzimy zasoby i podnosimy tzw. wskaźniki globalne czyli temperaturę, poziom tlenu oraz kreujemy nowe oceany.
Gra kończy się w turze w której wszystkie wskaźniki dotrą do maksimum i wtedy rozpoczyna się emocjonujące liczenie punktów. A można je zdobyć za wystawianie kart, podnoszenie wskaźników, wystawianie miast i sąsiadujących z nimi lasów, a także tytułów i nagród, które możemy zakupić podczas rozgrywki.
Dla fanów taktycznego planowania kilka tur do przodu gra w sam raz!
P.S. Ecoline jest przekokszone :D
O boy, od czego by tu zacząć...
Może od tego, że klimat książki jest tu zachowany nawet w najmniejszych detalach, a umiejętności frakcji, mimo przełożenia na realia gry, dobrze odpowiada książkowym odpowiednikom.
Co do rozgrywki: owszem, widać, że mimo odświeżonej szaty graficznej jest grą sprzed 40 lat, ale cholera, to jest dobre. Melanż, który zdobywamy płynie z naszych kieszeni do kieszeni innych graczy, a sojusze potrafią wywrócić wszystko do góry nogami. Niestety, gra ma kilka specjalnych zasad i wyjątków, o których to pamiętać i ma bardzo wysoki próg wejścia, lecz dla zapalonych graczy, którzy lubią intrygi i dyplomacje, połączoną ze strategicznym myśleniem, jest to pozycja obowiązkowa.
Świetna gra na kilkanaście minut przed lub pomiędzy większymi tytułami.
Grę ogrywałem na 2 osoby, gdzie sprawdza się całkiem nieźle, jest trochę móżdżenia, szczególnie przy wyborze które karty idą do budowy, a które na przemiał na surowce.
Każda droga do zwycięstwa jest równie dobra, niezależnie czy wybierasz budowę wielu zielonych kart czy stawiasz na mnożniki wartości żetonów.
Tryb solo jest dla oczywistych fanatyków tej gry, mnie za bardzo nie porwał bo trochę spłyca rozgrywkę.
Jak dla mnie bardzo dobry tytuł, choć zastanawiam się jak z regrywalnością. Imperiów jest 5 i niewiele się różnią od siebie, a karty, choć w dużej ilości, często się powtarzają, więc po 2-3 rozgrywkach widzimy wszystko co ma do zaoferowania.
Niebawem sprawię sobie dodatek, mam nadzieję rozwieje on moje obawy.
4,5/5
Jak dla mnie ideał :)
Świetna pozycja dla karcianych świeżaków.
Wystarczy dać komuś talię, wytłumaczyć zasady w max. 10 minut i można grać.
Po dwóch-trzech partiach, które nie trwają dłużej niż 30-40 minut przy wyrównanej walce, każdy będzie na tyle zaznajomiony z zasadami że bez problemu poradzi sobie z samodzielną rozgrywką.
A i nawet karcianym wyjadaczom sprawi ona przyjemność, pomimo mniejszej złożoności od, na przykład, poprzedniej gry Pana Garfielda, czyli Magic: The Gathering.
Serdecznie polecam
Jak dla mnie ideał :)
Świetna pozycja dla karcianych świeżaków.
Wystarczy dać komuś talię, wytłumaczyć zasady w max. 10 minut i można grać.
Po dwóch-trzech partiach, które nie trwają dłużej niż 30-40 minut przy wyrównanej walce, każdy będzie na tyle zaznajomiony z zasadami że bez problemu poradzi sobie z samodzielną rozgrywką.
A i nawet karcianym wyjadaczom sprawi ona przyjemność, pomimo mniejszej złożoności od, na przykład, poprzedniej gry Pana Garfielda, czyli Magic: The Gathering.
Serdecznie polecam
